W odniesieniu do dziedziczności OCD jednoznacznie nie stwierdzono genetycznych uwarunkowań determinujących występowanie chipów, jednak zwrócono uwagę, że wysoki współczynnik inbredu w hodowli może mieć wpływ na zwiększenie ryzyka pojawienia się OCD.
Niewłaściwa dieta stosowana w żywieniu młodych osobników oparta w głównej mierze o wysokoenergetyczne dawki powoduje nadmierny przyrost masy mięśniowej co zaburza proporcję między kośćcem a mięśniami. Zbyt duża waga oraz zbyt szybko osiągnięty wysoki wzrost w kłębie może doprowadzić do pojawienia się zaburzeń kostnienia w postaci Osteochondrosis dissecans na skutek powstałego przeciążenia stawów.
Odpowiedni udział makro i mikroelementów również ma istotny wpływ. Nadmierny udział wapnia w stosunku do fosforu oraz niedobory miedzi wpływają na rozwój osteochondrozy.
System odchowu źrebiąt oraz pora roku narodzin również nie są obojętne. Zaobserwowano wyraźnie mniejszą liczbę przypadków z OCD gdy źrebięta miały nieograniczony dostęp do pastwiska w okresie przed i poodsadzeniowym. Osobniki urodzone w miesiącach zimowych automatycznie mają mniejszą możliwość dowolnego korzystania z wybiegów niż te urodzone wiosną i wczesnym latem. Boksowy system odchowu (tylko 4 – 5 godzin na dobę na pastwisku) nie jest właściwy dla prawidłowego rozwoju źrebiąt i pretenduje do powstawania OCD. Ograniczanie ruchu w okresie wzrostu i rozwoju powoduje zaburzenia krążenia co skutkuje niedostatecznym odżywieniem tkanek znajdujących się na granicy kości i chrząstki stawowej, prowadzi to do obumierania chrząstki i finalnie do OCD.
W przypadku Osteochondrosis dissecans rokowania są różne i zależą między innymi od wieku konia, rozmiaru chipa oraz jego umiejscowienia.