W końskiej diecie każdy minerał posiada określoną role i wpływa na szereg procesów zachodzących w organizmie. Omawiamy znaczenie cynku i miedzi, konsekwencje i symptomy niedoborów.
Pierwiastki możemy podzielić na makro i mikroelementy. Makroelementy to np. wapń, magnez, fosfor, potas, sód czy chlor i aby pokryć dziennie zapotrzebowanie na te składniki niezbędny jest ich udział w diecie w większych ilościach niż mikroelementów (np. kobalt, żelazo, selen, miedź, cynk).
Oczywiście nie oznacza to, że mikroelementy są mniej potrzebne, tylko że wystarczy mniejsza porcja, aby dostarczyć niezbędną dla organizmu dawkę. Przyjrzyjmy się, jak ważną rolę w diecie koni pełnią cynk oraz miedź i jakie mogą być objawy niedoboru tych pierwiastków.
Dlaczego suplementację akurat tymi dwoma minerałami uwzględniliśmy w jednym artykule? Ponieważ zachowanie odpowiednich proporcji pomiędzy nimi jest bardzo istotna. Nadmierna ilość cynku może negatywnie wpłynąć na poziom miedzi i odwrotnie.
Miedź odpowiada m.in. za:
· utrzymanie tkanki łącznej (ścięgna, więzadła) we właściwej kondycji,
· prawidłową pigmentację sierści i skóry (synteza melaniny),
· a także pełni istotne funkcję w tworzeniu krwi (synteza hemoglobiny).
Suplementacja miedzią jest szczególnie istotna dla właściwego dojrzewania młodego organizmu. Należy wystrzegać się niedoborów miedzi u źrebnych i karmiących klaczy, ponieważ może to doprowadzić do problemów z rozwojem źrebiąt (również wzrostem) oraz nieprawidłowego kształtowania się kośćca i powierzchni stawowych (gorsze wiązanie kolagenu). Nie tylko ostatni trymestr ciąży i laktacja są okresem zwiększonego zapotrzebowania na miedź w odpowiedniej proporcji z cynkiem, również duży wysiłek fizyczny powoduje, że organizm konia potrzebuje większego udziału tych pierwiastków w diecie.
Cynk:
· tak jak miedź odpowiada między innymi za kondycję sierści, skóry i rogu kopytowego,
· posiada duże znaczenie dla prawidłowego funkcjonowania błon śluzowych (również śluzówki jelit i żołądka)
· odgrywa istotną rolę w procesie gojenia się ran.
W przypadku pojawienia się niedoborów zaobserwować można brak apetytu, problemy z rozrodem (jakość nasienia u ogierów, funkcjonowanie jajników u klaczy) czy spadek odporności. Zbyt niski poziom cynku u źrebnych klaczy może spowodować nieprawidłowości w rozwoju płodu, a w przypadku młodych osobników (również sysaki) spowolniony wzrost i przykurcze ścięgien.
Właściwe proporcje pomiędzy cynkiem a miedzią mają istotny wpływ na jakość rogu kopytowego. Zarówno niedobory jak i zaburzony bilans powodują nadmierną miękkość i kruchość puszki kopytowej (pęknięcia), częste podbijanie się (ropa w kopycie), a nawet zwiększoną wrażliwość na negatywny wpływ drobnoustrojów chorobotwórczych (gnicie strzałki, infekcja białej linii).
Ilość dostarczanej miedzi i cynku jest ściśle powiązana z dietą. Poziom w sianie i zbożu zależy od zawartości tych minerałów w glebie, na której rosną rośliny. W zależności od stosowanego żywienia jedne konie nie wymagają dodatkowej suplementacji, innym wystarczy podaż na poziomie podstawowych dawek, a jeszcze inne będą potrzebowały większego udziału tych pierwiastków w diecie.
W celu ustalenia prawidłowego uzupełnienia racji żywieniowej zawsze rekomendowane jest wykonanie badań krwi i na ich podstawie, wraz z lekarzem weterynarii dobranie odpowiedniej dawki. Można również skonsultować się z dietetykiem.
Może zainteresuje Cię również:
