Jak dbać o konia zimą?

Warto pamiętać, że konie nie potrafią samodzielnie syntetyzować wszystkich witamin, więc kiedy ich dieta opiera się w głównej mierze na sianie i owsie, prawdopodobieństwo wystąpienia niedoborów wielu mikro i makroelementów jest bardzo duże, a proporcje między poszczególnymi pierwiastkami mogą być mocno zaburzone.

Deficyty siana i owsa a suplementacja

Wartość odżywcza siana jest uzależniona od wielu czynników, takich jak rodzaj gleby, na której rośnie zielonka, z której później jest pozyskiwane siano, gatunków traw i ziół wchodzących w skład siana, sposobów jego suszenia i przechowywania itd. Owies cechuje bardzo niska zawartość witamin A,D,K, a witamina E, której duża koncentracja znajduje się w łusce, w przypadku gniecenia ziarna bardzo szybko ulega redukcji.

Karmienie owsem jako jedynym zbożem paszy treściwej prowadzi do zaburzeń przemiany materii, gospodarki mineralnej oraz równowagi kwasowo-zasadowej poprzez destabilizację stosunku wapnia do fosforu.

Podaż dobrze przyswajalnych i prawidłowo zbilansowanych premiksów witaminowo-mineralnych jest ważnym elementem diety, odpowiadającym za harmonijny przebieg procesów fizjologicznych. Gwarantuje prawidłowe funkcjonowanie organizmu i minimalizuje ryzyko wystąpienia niedoborów. Niedobory mogą objawiać się m.in. słabą jakością sierści i rogu kopytowego, tendencją do otarć skóry i wypadania włosów, obniżoną odpornością (w tym skłonnością do infekcji), zaburzeniami rozwoju, apatią czy spadkiem kondycji. Uzupełnianie dawki pokarmowej o niezbędne witaminy i minerały powinno być stałym elementem diety każdego konia w okresie zimowym, zawsze gdy nie może korzystać z pełnowartościowej zielonki lub w przypadku intensywnego użytkowania.

Suplementacja a krążenie i ochrona stawów

Dostęp do pastwiska, a tym samym do swobodnego ruchu, w dużym stopniu zależy od warunków pogodowych i jest naturalnie zredukowany., Do tego w zimie dochodzi także krótszy dzień. Mniejsza ilość ruchu wpływa negatywnie na krążenie w kończynach, często występują obrzęki zastoinowe. Obserwuje się także pojawianie się lub powiększanie opoji. Czynniki te negatywnie oddziaływają na kondycją aparatu ruchu.

Dodatkowo, zbyt twarde (zamarznięte), nierówne (gruda) czy grząskie (błoto) podłoże przyczynia się do powstania różnych przeciążeń w obrębie struktur kostno–stawowych i tkanek miękkich. Dlatego warto pomyśleć o działaniu profilaktycznym i wprowadzić do diety substancje chondroprotekcyjne, zapobiegające powstawaniu niektórych braków.

Przykładowo, ewentualne niedobory siarki powodują utratę elastyczności połączeń międzykomórkowych. Objawia się to m.in. zesztywnieniem mięśni, ścięgien i stawów. Uzupełnienie diety o metylosulfonylometan (MSM) dostarcza do organizmu siarkę organiczną, dzięki czemu błona komórkowa staje się bardziej przepuszczalna. Składniki odżywcze łatwiej dostają się do wnętrza komórki, a uboczne produkty przemiany materii są sprawniej z niej usuwane. MSM ogranicza także uszkodzenia chrząstki stawowej.

Poruszanie się po twardym podłożu – w przypadku pracy, jak i swobodnego poruszania się na padoku – może niekorzystnie oddziaływać na powierzchnię stawów. Dostarczenie substancji będących niezbędnymi składowymi mazi stawowej (np. siarczanu chondroityny i chlorowodorku glukozaminy) może okazać się bardzo pomocne, chroniąc aparat ruchu w trudnych warunkach.

Glukozamina i chondroityna przyczyniają się do właściwego odżywienia płynu stawowego, co automatycznie przekłada się na zachowanie jego prawidłowych funkcji. Regularna podaż glukozaminy niesie za sobą wiele korzyści, w tym posiada dobroczynny wpływ na regenerację chrząstki, substancja ta bierze udział w łagodzeniu stanów zapalnych, bólowych oraz pomaga redukować sztywność w obrębie stawów. Dodatkowo, chroni nie tylko torebkę stawową, także ścięgna i więzadła.

Chondroityna stanowi jeden z podstawowych budulców tkanki łącznej. Uczestniczy w tworzeniu składowych chrząstki stawowej, pozwala osiągnąć poprawę motoryki poprzez zwiększenie ruchomości, a ponadto stabilizuje szparę stawową. Utrzymanie właściwej konsystencji mazi stawowej pozwala zachować na odpowiednim poziomie jej funkcje ochronne dla aparatu ruchu. Poprzez smarowanie powierzchni stawowych zmniejsza tarcie, a tym samym degradację chrząstki.

Zimowa suplementacja młodych koni

Warto również pamiętać, że poza sezonem pastwiskowym dieta młodych osobników wymaga dodatku witamin i minerałów. Choć nie są one poddawane obciążeniom w kontekście użytkowania, to podstawowa dawka żywieniowa może nie pokrywać zapotrzebowania mineralno-witaminowego. A od tego zależy prawidłowy rozwój.

Właściwie odżywiony organizm, zaopatrzony we wszystkie niezbędne składniki, dużo łatwiej radzi sobie w okresie jesienno-zimowym. Jest odporniejszy na negatywny wpływ czynników zewnętrznych, a w przypadku ewentualnych problemów zdrowotnych (infekcji i przeziębień) stan chorobowy trwa krócej, objawy są łagodniejsze, a sam powrót do formy jest wyraźnie krótszy. Suplementacja koncentrująca się na wsparciu aparatu ruchu niesie szersze korzyści, służąc zachowaniu zdrowia konia i jego pełnej sprawności fizycznej. A to kluczowy aspekt trudnych, zimowych miesięcy.